19 Mayıs 2014 Pazartesi

Anılar

Tribün dergide anılar konusunda bu eski yazımı görünce bir paylaşayım dedim. Gerçekten o sene unutulacak gibi değildi.

Geçen gün Salih kardeşimizi gördüm uzun zamandan sonra aklıma geldi paylaşayım dedim.

3. lige çıkış hikayemizi anlatayım bende. İlk tur Bursadaydı ve oradaki maçları kazandıktan sonra finallere İzmire gidiyoruz. Daha 3.lig aklımızda yokken Amatör ligin başında Salih kardeşimiz '' abi rüyamda gördüm finalde yeşil-beyaz bir takımla oynuyoruz ve 2-0 kazanıyoruz '' diyor. Bizde tabi tabi diyerek geçiştiriyoruz. İzmirdeki ilk maçımız Karşıyakada Hendek Gündoğdu. 4 takımdan en çok para harcayanı ve favorisi. Pek kimseler şans tanımıyor bize. İzmire 4 otobüs gidiyoruz ( 5 maçtan tek bu maça gidemedim buda en güzeliydi ) Maç başlıyor, adamlar 1-0 öne geçiyor, dünyam yıkılıyor. Sonra adamların penaltı atacağı haberini alıyorum ve artık bitti diyorum. Topun başına geçiyor kalecimiz Ahmetle top ayrı köşelerde fakat top üst direğe çarpıyor çizgiden top Ahmette kalıyor, maç burada dönüyor ve hemen akabinde gelişen atakta bu sefer biz penaltı kazanıyoruz. Sedat topun başına geçiyor ve 1-1 oluyor. Kendimi dışarıya atıyorum. Parka herkes telefondan maçı canlı dinliyor. 2. yarıya bomba gibi başlıyoruz Ahmet ve Ali Görkemin golleriyle maç 3-1 oluyor, son dakika bir gol yiyoruz ve o 2-3 dakika geçmiyor. En sonunda maç bitiyor ve finaldeyiz. Telefonum çalıyor telefonda Salih '' abi finaldeki rakip kim diyor'' Sultanbeyli diyorum. '' renkleri ne diyor'' yeşil - beyaz diyorum :D 

Finale İzmire 9 otobüs gidiyoruz. Herkez inanmış, yerinde duramıyor. Gece yola çıkıyoruz, sabah erken saatte İzmirdeyiz. İzmir girişinde polis durduruyor ve İzmir tüm güzelliğiyle karşımızda. Bizi direk Atatürk stadına götürüyorlar, saat 10-11 civarı, dışarı çıkmak istiyoruz, çıkamazsınız diyorlar. Neden diyoruz, güvenlik diyorlar. Israr ediyoruz, tek bir şartımız var oda üstünüzdeki atkı-forma Yeşil-kırmızı ne varsa çıkaracaksınız diyorlar yoksa saat 5 e kadar buradasınız diyorlar. Bakıyoruz ciddiler ( bu arada gittiğim deplasmanlar en katı polisleri İzmirde gördüm ötesi yok ) atkıları - formaları zulalayıp çıkıyoruz. Polisler peşimizde Kordona doğru yürümeye başlıyoruz. Polislere yakınmı diyoruz, yoksa metroya falan binelim diyoruz yakın diyorlar. Yürü yürü bitmiyor, polisler peşimizde az kaldı, az kaldı diyor. En sonunda geliyoruz, kordonda millet çimlere, etrafa dağılıyor, her tarafta yunus polisler. Kordonda biryerle kahvaltı için anlaşıyoruz, güzel bir yemekten sonra herkes etrafa dağılıyor. Cuma günü namaza gitmek için toparlarnıyoruz. Camiyi soruyoruz çoğu kişiden '' camimi, biraz uzak'' yanıtını alıyoruz. Sonradan öğreniyoruzki Konakta sadece 2 tane cami varmış. ( en azından orada bize öyle söylediler, İzmirli arkadaşlar düzeltebilir. ) Bizim Şenol abimizle hep beraber camiye giriyoruz. Namazı kılıyoruz Şenol abiyi beklemeye başlıyoruz, cemaat dağılıyor, şenol abi içeride, cenaze var cenaze namazı kılınıyor Şenol abi içeride, imam çıkıyor camide kimse kalmıyor Şenol abi hala içeride, bizde diyoruzki ulan Şenol abi içeride bağlıyor işi :lol:Neyse Şenol abi en sonunda çıkıyor, bizde abi bağladın işi dualarla ne çok dua ettin diye takılıyoruz, Şenol abiden yanıt '' yok be olum telefonu şarj ediyordum ''

Biraz daha güzel İzmirde dolaşıyoruz, artık maç saati yaklaşıyor herkesde stres artıyor, parkta beklerken stresten kustuğumu hatırlıyorum. Maç başlıyor, içeriye bir giriyoruz, Alsancak stadının alt tarafı neredeyse dolu harika bir atmosfer var. 43. dakikada Hasan sağ çaprazdan bir koyuyor, öyle bir seviniyoruzki hala o tellere nasıl geldiğimi hatırlamıyorum. İlk yarı böyle bitiyor, maçın 86. dakikasında defansın bir anlık boşluğundan adamlar kalecimiz Ahmetle karşı karşıya kalıyor. Öyle bir pozisyon olduki ölsem unutmam. Adam orta sahadan aldı topu kimse yok sadece Ahmetle o, biz artık tribünde öyle bir birbirimize sarılmışızki o pozisyonda anlatamam. Ahmet topu kurtardı, biz kendimizi yere attık, ayaklarımız boşaldı korkudan. 90. dakikada penaltı kazanıyoruz, kalecileri kırmızı kartla oyun dışı kalıyor. Oyuncu değişikliği yaptıkları için oyuncuları kaleye geçiyor. Topun başına Kaptan Sedat geçiyor ve 16 seneden sonra 3. ligdeyiz. Tabi biz golden sonra nemi yapıyoruz direk Salihin üstüne atlıyoruz. Salihe bir rüya daha gördürmemiz gerekiyor 2.lige çıkmak için. Buda o unutulmaz penaltının videosu.